Gisteravond (1 september) was het dan eindelijk zover: we gingen van start met Yoga bij Chronische Klachten, een mooie samenwerking van Romanie Graumans (van Yogastudio Yoia), Claudia Francke en mijzelf. We zaten volgeboekt qua aanmeldingen en hoe mooi is het dan, als we dan daar zo zitten, dat ons mooie idee concreet vorm heeft gekregen.

Blijkbaar voldoet ons initiatief aan een behoefte onder mensen met langdurige chronische klachten. Wat ik vergeten was, is hoe eenzaam je je kunt voelen in het gevecht met chronische klachten. Ik heb hier zelf ook ervaring mee gehad gedurende mijn tijd in Londen, waar ik 2 jaar lang met het Post Viraal Syndroom heb lopen stoeien, met symptomen die vergelijkbaar zijn met het huidige long covid.

Ondanks alle steun van alle mensen uit je omgeving en vanuit je werk, zit je toch alleen in je hoofd met al je gedachten en al je vragen zoals: “Hoe komt dit nou toch? Wat is het precies? Komt dit ooit nog goed? Krijg ik m’n leven ooit weer terug?”. Die verborgen eenzaamheid werd gisteren ineens weer zichtbaar in onze 1^e sessie, met alle emoties die daarbij vrijkwamen vanwege de herkenning van elkaars strijd.
Ondanks dat ons programma vooral bedoeld is voor yoga en niet als praatgroep, is het natuurlijk alleen maar goed dat dat ook gebeurt. Het is mooi te zien dat ze, naast  leren om te blijven bewegen, grenzen leren aangeven en goed voelen wat je lichaam wel en niet kan, ook een stuk heling kunnen vinden in het gedeelde gevecht. Daar had ik destijds in Londen 20 jaar geleden zelf heel veel aan kunnen hebben.

Mooi dat ik als docent hier weer bewust van werd gemaakt en we zijn benieuwd wat het door ons ontwikkelde traject deze mensen gaat brengen!